Χόκι Πόκι!

Να και το τραγούδι "Χόκι-Πόκι", που ακούσαμε σήμερα στην αυλή.

Χόκι - πόκι, χόκι - πόκι

Χόκι - πόκι, είναι ένας χορός!!!

Με το ένα χέρι εδώ

το ένα χέρι εκεί,

το ένα χέρι εδώ

και το κουνάω όπως μπορώ

και κάνω χόκι - πόκι και χοροπηδώ

όπως το θέλω εγώ!!!

Και το άλλο χέρι εδώ

το άλλο χέρι εκεί,

το άλλο χέρι εδώ

και το κουνάω όπως μπορώ

και κάνω χόκι - πόκι και χοροπηδώ

όπως το θέλω εγώ!!!

Με το ένα χέρι εδώ

το ένα χέρι εκεί,

το ένα χέρι εδώ

και το κουνάω όπως μπορώ

και κάνω χόκι - πόκι και χοροπηδώ

όπως το θέλω εγώ!!!

Και το άλλο χέρι εδώ

το άλλο χέρι εκεί,

το άλλο χέρι εδώ

και το κουνάω όπως μπορώ

και κάνω χόκι - πόκι και χοροπηδώ

όπως το θέλω εγώ!!!

 Το ένα πόδι εδώ

το ένα πόδι εκεί,

το ένα πόδι εδώ

και το κουνάω όπως μπορώ

και κάνω χόκι - πόκι και χοροπηδώ

όπως το θέλω εγώ!!!

Και το άλλο πόδι εδώ

και το άλλο πόδι εκεί,

και το άλλο πόδι εδώ

και το κουνάω όπως μπορώ

και κάνω χόκι - πόκι και χοροπηδώ

όπως το θέλω εγώ!!!

Και το κεφάλι εδώ

και το κεφάλι εκεί,

και το κεφάλι εδώ

και το κουνάω όπως μπορώ

και κάνω χόκι - πόκι και χοροπηδώ

Όπως το θέλω εγώ!!!

Και την κοιλιά εδώ

και την κοιλιά εκεί,

και την κοιλιά εδώ

και την κουνάω όπως μπορώ

και κάνω χόκι - πόκι και χοροπηδώ

Όπως το θέλω εγώ!!!

Και τον ποπό εδώ

και τον ποπό εκεί,

και τον ποπό εδώ

και τον κουνάω όπως μπορώ

και κάνω χόκι - πόκι και χοροπηδώ

Όπως το θέλω εγώ!!!

Σημείωση: Μπορούμε να προσθέσουμε και άλλα μέλη του σώματός μας, π.χ. μάτια, μύτη, μαλλιά, ώμοι …κ.τ.λ.

Είμαστε σε κύκλο ή όλοι μαζεμένοι σ’ ένα σημείο. Ακούγεται το τραγούδι και ανάλογα με τα παραγγέλματα κάνουμε τις αντίστοιχες κινήσεις.

Από το βιβλίο: "Τραγουδοπαιχνίδια", Θεοδωρίδης Νίκος, Θεσσαλονίκη, 1996

Οι στίχοι με λίγες αλλαγές & οι πληροφορίες προέρχονται από ανάρτηση της νηπιαγωγού Τσιρίμπαση Ελένης:  http://tsirimpasi.webnode.com

Εκδρομή στην Ακρόπολη!!!

Δεν υπάρχει πιο υπέροχο πράγμα, από το να επισκέπτεσαι ένα τόσο σπουδαίο μνημείο, που αν και βρίσκεται τόσο κοντά μας, σπάνια ανεβαίνει κανείς στο Λόφο...
Ο Παρθενώνας, έργο του Χρυσού Αιώνα του Περικλή -παρά τα όσα "τράβηξε" μέσα στους αιώνες- στέκεται εκεί 2.500 χρόνια περίπου, ακόμα μεγαλόπρεπος και ανυπέρβλητος, να μας θυμίζει Ιστορία, ενώνοντας παράλληλα την τέχνη με το πνεύμα.
Η επίσκεψη είναι μοναδική! Πάνω στο βράχο, όλα είναι αλλιώς...

Φωτογραφίες από την εκδρομή μας (ευτυχώς παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, δεν έβρεξε το πρωί της Παρασκευής 27/5 και η εκδρομή μας κύλησε ομαλά :)

Ωδείο Ηρώδη Αττικού

 

Προπύλαια

Ερέχθειο

Παρθενώνας (ανατολικό αέτωμα)

Παρθενώνας (ανατολικό αέτωμα)

Παρθενώνας (ανατολικό αέτωμα)

Παρθενώνας (δυτικό αέτωμα)

Ερεχθειο

Νέο Μουσείο Ακρόπολης & Θέατρο Διονύσου

Φεύγοντας από την Ακρόπολη...

Παιδικά ομαδικά παιχνίδια - Η Πινακωτή

«Πινακωτή, Πινακωτή!»

(από το blog του Δημοτικού Σχολείου Γέφυρας Θεσσαλονίκης)

      Στο παιχνίδι αυτό παίρνουν μέρος 10-12 παιδιά.
      Από τα παιδιά που παίρνουν μέρος, ένα κάνει τη «μάνα» (Πινακωτή) και κάθεται στο τέλος, ενώ 8 παιδιά κάθονται κάτω στο χώμα* και μπροστά από τη Πινακωτή με ανοιχτά τα πόδια, έτσι ώστε το ένα να μπαίνει ανάμεσα στα πόδια του άλλου. Το πρώτο παιδί που κάθεται μπροστά στη Πινακωτή και το αγκαλιάζει, είναι το μικρό της το αρνάκι, το αγαπημένο της. Επίσης άλλα 4 παιδιά κάνουν το βασιλιά και τους φρουρούς του.

 Πώς παίζεται
Ο βασιλιάς στέλνει έναν από τους φρουρούς του στην Πινακωτή και της λέει:
- Πινακωτή, Πινακωτή!
- Από το άλλο μου τ’ αυτί, γιατί είν’ η μάνα μου κουφή! απαντά η Πινακωτή.
Ο απεσταλμένος του βασιλιά πάει από την άλλη πλευρά της Πινακωτής και λέει τα ίδια λόγια. Τα ίδια απαντά και η Πινακωτή. Αυτό γίνεται 3-4 φορές. Τέλος η Πινακωτή λέει:
-Τι θες και με ζαλίζεις όλη μέρα;
-Είπε ο βασιλιάς να μου δώσεις το καλύτερο αρνί, λέει ο απεσταλμένος του βασιλιά και η Πινακωτή απαντά:
-Διάλεξε και πάρε!
    Τότε ο απεσταλμένος του βασιλιά τα μυρίζει ένα-ένα και για όποιο δεν του αρέσει, λέει:
-Πουφ! Αυτό μυρίζει σκόρδο. Πουφ! Αυτό μυρίζει κρεμμύδι.
Όταν κάποιο του αρέσει, λέει:
-Α! Αυτό μυρίζει δυόσμο και κανέλα και του βασιλιά κοπέλα. 
Τραβά τότε το αρνί από τη θέση του και το πηγαίνει στο βασιλιά.
Το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι να μείνει στην Πινακωτή μόνο το μικρό της το αρνί. Όταν ο φρουρός το ζητά κι αυτό, η Πινακωτή δεν του το δίνει και του λέει:
-Ένα τό 'χω, δεν το δίνω, μα τον Άγιο Κωνσταντίνο!
      Όταν φεύγει ο απεσταλμένος του βασιλιά, η Πινακωτή κοιμάται. Τότε της κλέβουν το αρνάκι της και το πηγαίνουν στο βασιλιά. Όταν η Πινακωτη ξυπνάει και δεν το βρίσκει, πάει στο βασιλιά και του το ζητά. Οι φρουροί όμως δεν της το δίνουν. Αυτή τότε πλησιάζει στο μέρος όπου είναι τα αρνάκια της, μυρίζει τα δαχτυλάκια τους και αφού αναγνωρίσει το μικρότερο, το τραβά και το παίρνει. Οι φρουροί του βασιλιά την κυνηγούν για να της το πάρουν πίσω. Όταν την πιάσουν, αλλάζουν ρόλους και ξαναπαίζουν το παιχνίδι.

* Ή το ένα πάνω στο άλλο όπως στην εικόνα και η "μάνα" σε μια καρέκλα.

**Μικρή παραλλαγή του ίδιου παιχνιδιού εδώ . Στο ίδιο site στην ενότητα
"Ελάτε να παίξουμε!" υπάρχουν πολλά πολλά παιχνίδια! Επίσης, όμορφη ιδέα για καλοκαιρινή γιορτούλα...

Καλή διασκέδαση!

Θαλασσινά...

Μες σ' αυτή τη βάρκα

Στίχοι & μουσική : Μάνος Χατζιδάκης
Πρώτη εκτέλεση : Αλίκη Βουγιουκλάκη


Μες σ' αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή
κι έχω συντροφιά μου κάτασπρο πουλί
Σημάδι ρίχνω στο γιαλό, μα πώς να σου το πω
Είσαι ένα αστέρι μακρινό, τη νύχτα σε φιλώ

Θέλω να φυτέψω πεύκο λυγερό
για να μεγαλώσει και να το χαρώ
Σημάδι ρίχνω στο γιαλό, μα πώς να σού το πω
Είσαι ένα αστέρι μακρινό, τη νύχτα σε φιλώ

Μπλέκω τα μαλλιά μου μ' άστρα και βροχή
και στα όνειρά μου κάνω προσευχή
Σημάδι ρίχνω...

Άσπρα καράβια τα όνειρά μας

Στίχοι: Σωτήρης Σκίπης

Μουσική: Γιάννης Σπανός

Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Βιολάρης & Καίτη Χωματά

Άσπρα καράβια τα όνειρά μας για κάποιο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρά μας.
Θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο μυριστικό κι ευωδιαστό,
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο.

Κι από ψηλά θα μας φωτίζει το φεγγαράκι το χλωμό,
κι από ψηλά θα μας φωτίζει.
Και θ' αρμενίζουν, ω χάρα μας, ίσα στο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρά μας.

Μια ιδέα για το Καλοκαίρι...

Πριν μερικά χρόνια στην καλοκαιρινή γιορτούλα του σχολείου είχα κάνει με παιδάκια Β΄ τάξης, το τραγούδι "Εγώ κι εσύ", (αλλιώς Ερωτικό) από το δίσκο "Χάρτινο Καράβι" του Νότη Μαυρουδή με τη χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου.
Τα παιδιά κρατούσαν μαντίλια, άλλα φορούσαν ψάθινα καπέλα, πολύχρωμα φουστανάκια τα κορίτσια, δίνοντας μια ρομαντική, ταξιδιάρικη διάθεση. Τα παιδιά χόρευαν ανά δύο, και κάθε φορά που το τραγούδι ανέφερε "Αν θες μαζί μας, έλα κι εσύ...", εκείνα απευθύνονταν προς τον κόσμο... Γενικά ήταν πολύ συγκινητικό, όμορφο θέαμα, που ξέφευγε από τα συνηθισμένα και καθόλου βαρετό, παρόλο που το τραγούδι κινείται σε αργούς ρυθμούς... Τα παιδιά το είχαν αγαπήσει από την πρώτη φορά που το άκουσαν και το υποστήριξαν με τον καλύτερο τους εαυτό. Τα ευχαριστώ πολύ γι' αυτό!

Επειδή είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, ειδικά για σχολική γιορτούλα, το παραθέτω παράκατω, δίνοντας μια απλή, δροσερή ιδέα για την καλοκαιρινή παράσταση!
Βέβαια, εσείς μπορείτε να το εμπλουτίσετε με κινήσεις, σκηνικά, ρόλους...Φαντασία να υπάρχει! ;)

Στίχοι: Νανά Νικολάου

Θα φτιάξω έναν κήπο μαγικό
για να πουλάω ηλιαχτίδες και γιογιό
και πεφταστέρια.
Θα φτιάξω ένα κιόσκι εξωτικό
για να πουλάω φεγγαράδες και λωτό
τα καλοκαίρια.

Αν θες μαζί μου έλα κι εσύ
δυο πειρατές σ' ένα νησί
σ' ένα νησί των θησαυρών
και Κρούσος μα και Ροβινσών.

Θα φτιάξω ένα κήπο μαγικό
για να χαρίζω έναν ήλιο τροπικό
και μια βεντάλια.

Θα φτιάξω ένα κιόσκι εξωτικό
για να χαρίζω της αγάπης το χυμό
και ματογυάλια...

Αν θες μαζί μου έλα κι εσύ
δυο πειρατές σ' ένα νησί
σ' ένα νησί των θησαυρών
και Κρούσος μα και Ροβινσών.

Είναι μία η Φρουτοπία!

Φρουτοπία      (Γλώσσα Δ΄ Τάξης, γ' τεύχος)

Είναι μια πόλη μακρινή
Μια πολιτεία φανταστική
Όπου ζουν μόνο φρούτα και λαχανικά
Δίχως ανθρώπους, μόνο αυτά

Είναι μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία
Είναι μία, μόνο μία, δεν υπάρχει άλλη καμία

Εκεί τα βλήτα δεν είναι κουτά
Και τα παντζάρια δεν είναι δειλά
Κάθε κρεμμύδι μοσχοβολά
Τα κολοκύθια είναι δυνατά

Είναι μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία
Είναι μία, μόνο μία, δεν υπάρχει άλλη καμία

Ζουν απ' το βράδυ ως το πρωί
Δίχως του μανάβη τη φωνή
Κι όσο τα χρόνια θα περνούν
Δεν πρόκειται ποτέ να μαραθούν

Είναι μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία
Είναι μία, μόνο μία, δεν υπάρχει άλλη καμία

Ο Μπελάς κι ο Ρουμποτύρης!

Σήμερα κάναμε το μάθημα "Ο Μπελάς κι ο Ρουμποτύρης", ένα πολύ ευχάριστο ποίημα του T.S. Elliot για δύο άτακτες και ζημιάρικες γάτες... Διασκεδαστικό και πλούσιο σε εικόνες και "ήχους" το κείμενο, προσφέρεται για εναλλακτικές γλωσσικές δραστηριότητες, ασκήσεις εμπέδωσης, δραματοποίηση, καθώς και παραγωγή γραπτού λόγου, αφού ξετυλίγει με ευχάριστα συναισθήματα τη φαντασία των παιδιών...

Στην ώρα των τεχνικών φτιάξαμε μια γρήγορη και εύκολη κατασκευή γάτας,
η οποία με πατρόν βρίσκεται εδώ (vandhmotiko.blogspot.com).
Βέβαια την τροποποίησα ελάχιστα, ώστε να αξιοποίησουμε τα χρωματιστά χαρτόνια της τάξης. Πήραμε το μαύρο κανσον (αυτό από τη συσκευασία του μπλοκ διαφορετικών χρωμάτων) και το κόψαμε στη μέση. Έπειτα το διπλώσαμε ξανά στη μέση για να φτιάξουμε το σώμα της γάτας. Το κεφάλι το φτιάξαμε με το κομμένο κομμάτι ανάμεσα στα πόδια της γάτας...
Ωραία βγήκε η γατούλα και συνδέθηκε όμορφα με το ποίημα!

Καλή επιτυχία στη γατοκατασκευή!

:)

Φτιάξαμε τουλίπες!

Η γιορτή της μητέρας πλησιάζει, γι' αυτό φτιάξαμε στην τάξη τουλίπες από χαρτόνι και σύρμα πίπας. Μέσα στην "τουλίπα", ο κάθε μαθητής έγραψε το δικό του μήνυμα προς τη μητερούλα του.
Την ιδέα της τουλίπας τη βρήκα στο εδώ. Στο ίδιο site υπάρχουν πολλές ιδέες για εύκολες χειροτεχνίες ανάλογα με την ηλικία των παιδιών.
Επίσης, στο blog "hartaetoi" υπάρχουν πολύ όμορφα και συγκινητικά ποιηματάκια για τη γιορτή της μητέρας. Δες εδώ.

Χρόνια πολλά σε όλες τις Μανούλες!